Pages

Senin, 16 Mei 2011

PUISIKU

HAMPURA BAE

Malati, dipetik batur
teu suka malih asih jeung deudeuh dipinta
Kumbuh hirup
Seungit kaambeu batur
Sanajan sakeclak

Tunda nyeri tunda rasa
Hirup ngaku pangarti
Keun bae jeung keun bae
Malih asih jeung deudeuh dipinta


KUJANG PUSAKA

Kujang pusaka
Gagang dibeulit kembang
Ujud sanjata pusaka
ujud paranti perang

sumeleber seungit awun-awunan
nyilep kujang pusaka tẻa




NYUTAT CARIOS SEPUH

tepi halimpu lagu
ngeunah tepi ka didangu-dangu
ngabantun wuruk ti kasepuhan

di tatar kasepuhan
masing jalma tara aya nu ngagorowok, atawa tepi ka lolongseran
dicutat tina cutatan sepuh.


JAMPẺ BEUTEUNG

keun bae nyi…
ulah rungsing deungeun jeung sangu,
kapan ema melak tangkal di mana-mana

Rudet karungsing pikir
Gera pek kenyoh cingir bari nyengir
Moal teu ngulintir



WARUGA RAHWANA

Jiwa rahwana, pengkuh kukuh luber wibawa, kana naon anu janten hoyongna, sora halon ngalagena duh lamun nyarita. Luhung pangarti kuat elmuna, anu matak tara aya nu ngunghak. Ngan hanjakal ieu sipat rahwana mun kahoyong kedah bae laksana, tara nilik nu saha-saha nupenting bisa laksana.
Maheut pageuh pamadegana, moal keuna kagiderkeun, sanaos taruhan pati, moal gider kagalider. Numanis bakalna amis, mun pait siap narima, najan pati taruhana, kitu ayana.
Siap tarung tandang juang, tanggeng waler kana ulahna, prak usaha, ngerahkeun daya upaya, hanjakalna ti rahwana, tara mikir kapanjangna.


DASAR ANJING

Habis berkelahi aku dengan anjingnya manusia
Sore tadi dan yang kemarin itu adalah gonggongannya
Tak kuat rasa telingaku rancu karenanya
Sedang hormatku mengundang tuannya
Serta polosku ku katakan telinga dan hatiku sakit dengan gonggongan
Tak tau dimana-dimana yang namanya anjing tetap saja menggonggong
Kalau tahu aku sebelumnya, tak akan aku bukakan pintu,,,


MASALAHNYA,,

Masalahnya, sampai kini sakitku membekas
Masalahnya, dironsenpun nyata baik saja
Tapi benar aku rasa sakit
Sudah kutanyai dukun dan tabib
Ajaib, katanya obatnya ada padanya

TERSENDAK TELINGA HINGGA KERONGKONGAN

Orang bernyanyi, itu biasa
Tapi, bagiku akan tampak tiada biasa
Gendingku mengeri mencengkram segala suasana
Orang berduyun, tadinya aku tidak perduli
Makin kesini tampak pasti
Aku kenapa jadi peduli

Padahal iyanya itu biasa disekolahku
Sebagai tanda bakat potensi
Akan tetapi lain sekali dengan disini
Orang berduyun, hilir mudik entah demikian.

KANTILKU DIBASUH HUJAN

Ku tunggu engkau
Sepanjang pinggir ku tunda kantil
Agar baunya mengundang kumbang rajanya

Dalam penantianku, suasananya bersih asri
Tak satupun debu hinggap ketika itu,
Sayang diluar hujan turun menggerai, menawarkan tawar
Dingin hari selepas hujan hingga petang kembali

SI BUTA TULI

Oh nada jemput aku
Dengan alunmu, yang lembut begitu merdu
Bukankah telah masuk kedalam jiwaku
Segala nada lembut begitu sayu
Namun untuk apa aku berkeluh
Engkau anggap aku buta demikian tuli

TUAN,,,

Bukan air yang aku ingini
Aku tidak haus
Setiap kali diselimuti hati
Bukan main tiada terperi

Meradang menerjang tetap nanti aku berhenti
Aku bukan binatang tuan, sudi masuk jurang
Aku nanti engkau di gerbang ujung, nanti
Tentu saja jika engkau tidak pernah datang kembali.










INI KALI NAMANYA APRESIASI

Indah benar aku akui
Biar tawar dan meluka
Tapi aku senang bahagia
Biar hatiku di gonyok, aku harus mengerti konsep apresiasi

Biar penaku tak bertahta emas
Tapi ini cipta, karya dan karsa
Biar
Aku takkan malu
Toh siapa tahu,
Suatu hari nanti aku diambil sutradara lakon,
Untuk jadi pemain utama
Biar
Walau seperti gila tapi aku tidak sasar
Biar saja
Justru aku haturkan terimakasih, Hari
Karena aku yakin nanti aku dibawa sutradara lakon
Nanti kalau demikian tuntut aku yah, karena memangpang namamu
Dan aku senang engkau tuntut
Nanti aku datang, kataku nanti di telepon
Aku bergegas dan hanya bawa bolpen saja
Akhirnya kita bertemu dan aku tanda tangan di keningmu.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar